Nog geen week nadat we Valery Gergiev als een poppenspeler met onzichtbare touwtjes het Rotterdams Philharmonisch Orkest de negende symfonie van Anton Bruckner zagen – en vooral hoorden – laten spelen, ons verbazend over het naadloos in elkaar grijpen van al die instrumentale radertjes, waaronder andermaal de contrabas van Matthew Midgley, ons idool, ben ik […]
februari 12, 2017
Alinea’s, dat zijn handige, zeg maar gerust onmisbare dingen die, omwille van het leesgemak, niet al te lang moeten duren. Hier en daar een witregel is in dit verband ook niet onprettig. Dat helpt allemaal mee om, zeker in een roman, de draad niet al te zeer kwijt te raken, en anders om hem eventueel […]
februari 3, 2017
“Het was als met een nieuw boek dat je had gekocht en ongelezen in de kast gezet: wanneer je het na een paar jaar voor het eerst tevoorschijn haalde, was het toch niet nieuw meer, al was er niets aanwijsbaars aan veranderd.” Deze zinnen staan in een niemendalletje van Harry Mulisch uit 1992, getiteld De […]
december 10, 2016
Wat hebben Gerard Cox, Depeche Mode, Het Groot Niet Te Vermijden Dans/Show Orkest, Herman Brusselmans, Sonic Youth, Dmitri Sjostakovitsj, Smashing Pumpkins, Kees van Kooten, Dinosaur Jr. en Johann Sebastian Bach gemeen? Simpel: ze stonden in de afgelopen dertig jaar allemaal in de Grote Zaal van De Doelen te Rotterdam op hetzelfde moment dat ik daar […]
mei 24, 2015
Op zondagochtend om half vier opstaan is, zoals altijd, een feest. Om vijf uur rijdt de bus weg, iets later spoeden de directeur en ik ons in zijn auto naar kindertehuis Dom Dziecka Droga, waar leerlingen uit 4 vwo voor het vierde jaar op rij hun maatschappelijke stage vervullen. De reis kent geen noemenswaardige hoogte- […]
mei 23, 2015
Uiteindelijk besluit ik dan toch maar Jezus te volgen. Vanaf de E30 zien we ieder jaar, onderweg naar de Poolse kindertehuizen waar de maatschappelijke stage wordt vervuld, een flink uit de kluiten gewassen Jezusbeeld staan, zo’n halve kilometer van de weg, tamelijk onbeschoft met zijn rug naar ons toe. Die wil ik wel eens van […]
april 26, 2015
De AutoRAI. Je zou het een vader-zoondingetje kunnen noemen, als je dat soort woorden bezigt. Veertig jaar geleden ben ik er met een paar vriendjes – en een vader, maar niet die van mij – geweest. De BMW 1502 was toen nieuw en ik weet niet waarom ik dat nog weet, ik hou helemaal niet […]
april 1, 2015
Als het 1 april is, moet je bij alles wat geen grap is zeggen dat het geen grap is. Dat is traditie. Dus: dit is geen grap. Was het wel een grap, dan was het een slechte. Met rommelende onderbuik deel ik mede dat de bus van Martin is gestolen. Martin is een Toonderiaanse verschijning […]
maart 30, 2015
Morrissey zien en dan sterven. Het heeft wat voeten in de aarde, maar dan heb je ook wat. Zo’n dertig jaar geleden belde ik in blinde paniek een vriendin in Utrecht, omdat er in de krant stond dat The Smiths, toen én nu mijn favoriete popgroepje, in Vredenburg – of ergens anders, maar in ieder […]
maart 20, 2015
De Citroën C4 Cactus: je houdt van hem of je haat hem. Of je vindt het op zich best een grappig autootje, meer niet. Of je bent verliefd tot over je oren, maar je vindt ‘houden van’ wel weer meteen erg zwaar, omdat je weet hoe vergankelijk de schoonheid van auto’s kan zijn. Of hij was […]
maart 10, 2017
0